در خبرها شنیده اید یا دیده اید که سازمان ملل، قطعنامه حقوق بشر را علیه ایران تصویب کرد.ما چه انتظاری از بعضی افراد داشتیم؟!مسلما و بر اساس آنچه که در روند توافق نامه و مقدماتی که چیده شده بود تا این توافق مورد قبول عموم مردم قرار گیرد(مبنی بر اینکه قطعنامه های شورای امنیت را (که دولت قبل کاغذ پاره ای بیش نمی خواند چرا که از روی اغراض سیاسی می باشد) بسیار مهم جلوه دادند واعلام کردند که این قطعنامه ها و مصوبات باید رفع شود) لذا تمام تلاش را برای رفع و لغو این قطعنامه ها کردند که یکی از لوازم آن برچیده شدن بعضی از سانترقیوژها و تغییر در بعضی از امکانات هسته ای بود.در نهایت، با بزرگ جلوه دادن قطعنامه های شورای امنیت (که تاکنون علی رغم مصوبات مکرر شورای امنیت، هیچ کار عملی بجز تحریم نتوانستند انجام دهند و در همین اواخر مکررا می گفتند اگر توافق نمی شد، دیگر نمی توانستیم جلوی پیشرفت هسته ای ایران را بگیریم و خود به خود و عملا تحریم ها فرو می پاشید)، با توافق جامع هسته ای، محدودیت هایی را پذیرفتیم تا این قطعنامه های لغو و تحریم ها تعلیق یا لغو شود.
بر این اساس، فاعدتا باید مصوبات شورای امنیت را نیز مهم جلوه دهیم اگر چه از روی اغراض سیاسی باشد همانند قطنامه های شورای امنیت(اگر چه قطعنامه های شورای امنیت و سازمان ملل متفاوت هستند).اما بر خلاف انتظار ما، قطعنامه های سازمان ملل، کاغذ پاره ای بیش دانسته نشد و بدلیل اینکه این مصوبات از روی اغراض سیاسی است، اهمیت و ارزشی برای آن قائل نشدند.
چطور می شود که بعضی قعطنامه ها و مصوبات، کاغذ پاره است(همان مطلبی که دولت قبل می گفت و بعضی افراد این گفته را تمسخر می کردند) اما بعضی قطعنامه ها، بسیار مهم است؟
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.